viernes, 11 de agosto de 2017

A Orquestra


A Orquestra encargada de poñer a música de verbena será DELUXE. Unha orquestra de recente creación, fundada concretamente neste ano 2017 na cidade da Coruña.

Deixámosvos o enlace de www.verbenagallega.com no que se poden conseguir máis datos de DELUXEhttp://verbenagallega.com/orquesta-delux-elegancia-y-calidad-en-un-nuevo-concepto-de-hacer-musica-de-baile/

jueves, 10 de agosto de 2017

A Tuna


Nunca antes nas anteriores edicións da Feira da Troita unha Tuna formara parte da programación. Este ano decidímonos a incluir esta festiva música no cartel. Será concretamente a TUNA DE VETERANOS DA CORUÑA quen se encargará de amenizar a sobremesa do domingo 13 na Praza da vila.

Podedes ter máis información na súa web www.tunadeveteranos.es

Os bailes e as músicas tradicionais: A Maristela, Las Torres de Cigales, Los Dulzaineros del Duero


Como cada ano na Feira da Troita non podía faltar o noso compromiso co baile e a música tradicional galega. Unha edición máis o noso grupo abandeirado A MARISTELA de Sobrado, estará con nós para amosar as súas magníficas interpretacións.

Nesta XVIII Edición quixemos afondar nas costumes de outras comunidades autónomas, neste caso nas de Castela e León. Desde Valladolid chegan 2 grupos: LAS TORRES DE CIGALES e LOS DULZAINEROS DEL DUERO. Unha bonita forma de achegamento para poder coñecer outras formas de baile e música tradicional.

Horarios:

LAS TORRES DE CIGALES / LOS DULZAINEROS DEL DUERO 14,00 horas
A MARISTELA 18,30 horas

miércoles, 9 de agosto de 2017

O Pregoeiro: MARCOS PEREIRO


O Pregoeiro da XVIII Edición da Feira da Troita será o humorista galego MARCOS PEREIRO, popular por darlle vida a personaxes como NUCHA de As Cantareiras de Ardebullo ou KEVIN JOSÉ da serie Era Visto! da TVG. Participou tamén en series como Terra de Miranda ou Air Galicia.
O pregón terá lugar o domingo 13 as 13,130 horas na Praza do Concello.

MAGO ANTÓN


Antón López Rivas, popularmente coñecido como MAGO ANTÓN dará o toque máxico o domingo 13 de agosto co seu espectáculo "Onde está o Mago Antón?".

Este afamado mago fará as delicias dos visitantes a XVIII Feira da Troita en 5 sesións de 45 minutos cada unha no seu MAGOMOBIL que estará ubicado ó lado da Casa do Concello.
Os horarios das sesións serán as 12,00 17,00 18,00 19,00 e 20,00 horas.

Deixámosvos un video así coma un enlace a súa biografía extraida de galegos.galiciadigital.com http://galegos.galiciadigital.com/es/anton-lopez-rivas

martes, 8 de agosto de 2017

SHERPA

Un dos pratos fortes da XVIII Feira da Troita será poder ver enriba do esceario a un mítico da música rock española: José Luis Campuzano, máis coñecido como "Sherpa". Ex integrante de Barón Rojo que estará acompañado por Hermes Calabria tamén ex integrante da mesma formación.

Deixámosvos a súa biografía extraida da web oficial www.sherpaweb.org
Sherpa nace en Madrid (Planeta Tierra) el 22 de Noviembre de 1950, día de Santa Cecilia, patrona de la música (¡qué casualidad! ¡un ragazzo predestinato!) Sus padres, ignorando los pobres que él ya tenía nombre, le bautizaron con el inusual de José Luis, qué se le va a hacer… Dicen los que le vieron nacer que su primer llanto/berrido lo dió en Mi Mayor, acorde que le ha acompañado hasta hoy. Durante su infancia tuvo tres aspiraciones obsesivas: 1º cantar, 2º ser “‘avionero”, o sea piloto de caza, y 3º ser “toreador”, o sea torero. Actualmente se conforma con cantar, y gracias.
A punto de cumplir trece años ingresa en una especie de campo de exterminio llamado I.S. Virgen de la Paloma, y entre hostia que va y hostia que viene, consigue aprender el noble oficio metalúrgico de ‘Ajustador matricero’. Terminada su ‘condena de cinco años y con el título de oficial de primera ya en el cubo de la basura, se matricula durante un tiempo para estudiar bellas artes en la su muy añorada Escuela de Artes Aplicadas y Oficios Artísticos de la calle de la Palma, y resulta ser una fiera en la asignatura de modelado (era como Miguel Ángel, pero en bonsai).
 Apremiado por su progenitor para dejar de comer la sopa boba, hace oposiciones a Telefónica y encima va y aprueba. ¡Vaya putada! Escoge como destino un pueblecito desconocido para él pero que le dicen que está cerca de los Pirineos y tiene bonitos montes (él practicaba escalada y montañismo en el club Galayos de Madrid ¿no lo habia dicho ya?). El pueblecito se llama Beasain. Sí, hombre, el de Arguiñano.
Pasa allí siete años, los más felices de su vida según él, y entre idas y venidas a Madrid aprovecha para hacer la mili, obligatoria por aquel entonces, en el Ejército del Aire. Otra vez su pasión por los aviones. Tras terminar su obligación castrense y mandar a tomar por retambufa a su amada Telefónica, se tira a la vida golfante y se sumerge en el mundo de la tarántula, como decía su vecina, yendo de pueblo en pueblo tocando con una orquesta de tios cojonudos llamada Los Cisnes. ¡Qué tiempos aquellos! ¡Cuánto aprendió de aquellos navarricos de Alsasua! Pero como todo tiene su fin, regresa a Madrid. Y como este chico no para se va de gira tocando el bajo y haciendo un papelito de actor en el musical “Godspell” durante un año. Allí conoce a la buenísima actriz dramática y mejor escritora Carolina Cortés. Por supuesto se enrollan.
Entra a formar parte del mítico Grupo Módulos, al que siempre estará inmensamente agradecido. Se matricula en el Real Conservatorio de Música de Madrid y estudia cinco años de Solfeo, y tan feo, y tres años de contrabajo, y con trabajo. Allí conoce a los Castro Bros. y después de una Coz se montan en un fokker triplano junto al famoso batería Hermes Calabria y le dan duro al Rock duro fundando el famoso Barón Rojo. Giran por medio mundo demostrando a propios y extraños que se puede hacer Rock del bueno cantando en ‘españó’.
Su radiotelegrafista Carolina les envía en pleno vuelo unas letras de puta madre que les facilitan seguir su heroico rumbo. Tras un aterrizaje forzoso del aparato debido a fuego enemigo (y también amigo) decide adentrarse en el desierto en busca de nuevos horizontes. Se dedica a escribir libros (el mítico “Dando La Nota”), pintar cuadros, hacer canciones para variopintos artistas, producciones musicales de todo tipo, músicas para televisión, etc, etc. Pero como todo vuelve a sus orígenes, vuelve a embarcarse, esta vez en un globo, y asciende poco a poco desde el desierto, ya convertido en un guerrero dispuesto a dar la batalla, pero sin estar en las nubes y proclamando que el Rock le mata (de sufrimiento y de placer).
Transcurridos veinte años desde la ruptura de Sherpa con los barones, el sueño se hizo realidad para miles de fans y en 2009 volvieron a subirse juntos al escenario del festival Metalway para poco después retomar el vuelo  y celebrar el 30 aniversario del nacimiento de la banda más enorme que jamás dió el Rock hecho en español.
Sea lo que sea lo que le depare el futuro, Sherpa continúa con sus múltiples proyectos (musicales, literarios, pictóricos…)  haciendo lo que mejor sabe: colmar de felicidad a todos sus seguidores. Long Live Sherpa & Rock N’ Roll!

lunes, 7 de agosto de 2017

FAMILIA CAAMAGNO



FAMILIA CAAMAGNO é outra das bandas que terán gran protagonismo no XIII FESTIVAL MUSICAL INTERCULTURAL DA XUVENTUDE. Serán os encargados de pechar os concertos e tamén os que farán bailar e saltar ó público asistente. Deixámosvos a súa biografía extraida de www.lafonoteca.net 

Desde la Galicia más profunda y remota llega la Familia Caamagno dispuesta a mantener y perpetuar sus raíces italoamericanas. Mezclando el garage, el blues, la empanada de pulpo, los spaguetti bolognesa, el rhythm and blues, el punk, el sexo en las obras, la higiene personal y la extorsión con swing, pretenden hacer bailar a todos los que se acerquen a sus galas. Aunque no quieran”. Así se presenta la Familia Caamagno, una banda fresca y electrizante, desenfadada pero con estilo, que nace a finales del 2010.
Empezamos a ensayar a finales del 2010, veníamos de grupos con un rollo un poco oscuro y nos patecía hacer algo más alegre y bailongo. Sobre todo bailongo y con melodías pop” comentan. La banda está formada por: Toni Caamagno (batería y coros), Lano Caamagno (guitarra baja),  Francesco Caamagno (guitarra de ritmo y coros), Jess Caamagno (guitarra de punteo) y Manuele Caamagno (voz y saxofón). “Jesús, Lano y Manuel venían de Plan9, un grupo de versiones de los Misfits, Fran de Electróxeno, grupo también de Oroso de efímera vida pero que llegaron a autoeditar un CD, y servidor, Antonio, de aquella andaba con Kastomä y con Los Chavales, donde aún milito” comenta Toni Caamagno. “Total, que comenzamos a quedar en Sigüeiro para tocar versiones de rock'n'roll 60's y, las que más simpáticas nos quedaban, las adaptábamos al gallego. Standells, Easybeats, Birds, Kinks, Rolling Stones, Downliners Sect, cosas así. Empezamos a tocar en directo a principos del verano del 2011 con gran aceptación y entusiamo del públicoSeguimos tocando por el mundo adelante y empezamos con las primeras composiciones, “Non volvas máis” fue la primera”.
Entre las influencias citan bandas de allí -Standells, The Sonics, los Beatles- y de aquí -Doctor ExplosionWau y Los Arrrghs!!!-. “Y por supuesto, aunque estilísticamente no se parezcan mucho, los Ramones, por actitud y melodías”.
En abril del 2012 realizan su primera grabación, “Familia Caamagno” (Familia Caamagno, 2012), en los estudios Rapapoulo de Ordes (A Coruña), con Mou y Fredi a los mandos. Tres temas propios: “O ritmo da caverna”, “Non volvas máis” y “Ringo Starr”, y tres versiones -“Fodín cos pes no río” (“Dirty water” de los Standells), “Perdoa” (“Sorry” de los Easybeats) y “Se magná chove” (“There's a storm coming” también de los Standells). Lo publican el 8 de octubre del 2012 y lo presentan en la Sala Capitol de Santiago  con Los Chavales el día 12 del mismo mes.
Más conciertos y en diciembre llega  “Cantan Polo Nadal!” (Familia Caamagno, 2012). Un single de Navidad grabado en los estudios A Ponte (A Coruña) con Tomás Ageitos. Dos temas, la composición propia “Panxoligna de amor R5” y la versión de “Run Rudolph, run”de Chuck Berry rebautizada como “Bule Rudolph, bule!”.
Todavía más conciertos y en septiembre del 2013 llega la grabación de “Hai que Andar cos Tempos!” (Lixo Urbano, 2014). Cinco temas propios y “Mala herba”, adaptación del “Poison Ivy” que popularizaron The Coasters. Se declaran amantes del formato corto, de los EPs y así, “pocas canciones pero que sean inmediatas, cuanta menos paja haya mejor, tanto en el número de canciones como en las canciones en sí. Música pop, vamos” comenta Toni. Un trabajo grabado en dos días en los estudios Circo Perrotti (Asturias) con Jorge Explosion, en analógico, como mandan los cánones sixties.
El 20 de septiembre del 2013 resultan ganadores del  Concurso Rock de la Diputación de A Coruña. “Nos presentamos a ver si sonaba la flauta… y sonó”.
Pero la Familia Caamagno no para, tienen una banda de versiones paralela que sacan a pasear muy de vez en cuando: Muebles Mendoza. “Tocamos temas que nos flipan pero que no pegan un carallo con la Familia: Buzzcocks, Undertones, The Clash, Ramones, cosas así, pero bueno, sigue siendo el pop inmediato que nos chifla”.
En 2016 vuelven a la carga con “Para Unha vez que Saímos” (Lixo Urbano, 2016), grabado de nuevo en los estudios Circo Perrotti (Gijón, Asturias) con Jorge Explosion –que además aporta panderetas, maracas, palmas, percusión vocal, coros y solo de guitarra + sonidos horripilantes en “Monstro subnormal”-. También colaboran David Baldo (coros) y Arturo Baum (palmas).
La banda continúa creciendo. El número de ensayos y conciertos aumenta y todo ello se traduce en un enriquecimiento de su sonido. Han puesto toda la carne en el asador y desarrollado un plan de trabajo que funciona a la perfección. El EP continúa siendo su formato preferido. Sus parámetros de calidad son elevados y prefieren seleccionar las canciones que graban. Porque lo que graban lo hacen con mimo y máxima profesionalidad. Además lo hacen en analógico, y eso es costoso económicamente.
Nos presentan un miniLP editado en CD y en vinilo con seis canciones que van desde el rock and roll bailongo al garage con cadencia 60s. Nos dejan joyas como “Lausanne (on my mind)”, también composiciones festivas con cierta mala leche –“Eu moto run-run”, “Monstro subnormal”- y rock aguerrido –“Fuga de cerebros”-.



viernes, 28 de julio de 2017

Os Grupos: AGORAPHOBIA


Deixámosvos a Biografía extraida de www.lafonoteca.net de AGORAPHOBIA que estarán no XIII Festival Musical Intercultural da Xuventude o vindeiro 12 de agosto dentro do programa da XVIII Feira da Troita. Engadimos ademais un videoclip do seu éxito "Lapdog".

Agoraphobia son un quinteto originario de Boiro (A Coruña) formado por Susana (vocalista)Aislinn (guitarra)Sabela (guitarra)Paula (batería) y Lucía (bajo). Aislinn y Sabela se conocen en el instituto y con apenas dieciséis años comienzan a dar rienda suelta a su gusto por el punk rock y el rock alternativo. En aquellos inicios, en el 2006, muestran predilección por bandas punk rock como Blink 182 y por bandas de rock alternativo como Incubus, de hecho el nombre lo toman de una canción de estos, incluida en el álbum “A Crow Left of the Murder” (Epic, 2004).
Su primera grabación seria es la maqueta autoproducida “Mentir y Gobernar” (A Regueifa, 2010), punk en castellano que se sube para su descarga al netlabel A Regueifa. Tras un tiempo de parón, deciden ponerse de nuevo en marcha en el 2013, conservando el nombre, pero se trata de un proyecto nuevo, constituido ya por el quinteto actual: “Cuando nos formamos en 2013, decidimos conservar el nombre porque ‘Agoraphobia punk’ se había deshecho y Susana y Aislinn habían formado parte de ella. Lo que surgió en 2013 es la banda actual, con otras integrantes y otro estilo, en la que solo se conservó el nombre” explican.
Como explica Susana “Agoraphobia nace un 8 de marzo de 2013. Lo que hacíamos Aislinn y yo antes eran algunos intentos pero no nos conformamos como banda hasta que aparecieron Paula, Lucía y Sabela. Las influencias que teníamos cada una, incluso fuera del mundo del rock, fueron clave para crear el sonido que nos define actualmente.
La música que creamos Aislinn y yo como adolescentes no dejó de ser una indagación para lograr llegar a lo que hacemos ahora. Sin embargo, todo este tiempo dedicándonos a la música y los casi cuatro años que llevamos como banda nos han hecho madurar tanto como músicas como personas. Así mismo, valoramos cada minuto invertido en crear, tocar y transmitir. Todo lo que hemos conseguido ha sido legítimo, nadie nos ha regalado nada y eso, cuando te paras a pensarlo, es muy satisfactorio”.
Lo cierto es que su despegue es realmente fuerte, ganan el Vodafone Yu: Music Talent 2013 (entre otros premios dedicados a bandas noveles), lo que les permite girar con artistas como DeloreanLori MeyersThe Zombie Kids o Russian Red. Es el espaldarazo definitivo para grabar su primer EP: “Dirty Little Things” (Autoproducido, 2014). Un trabajo editado en CD y grabado en los estudios Global Music Studio (Madrid) con Carlos Sainz como productor. En este disco se incluyen siete temas y el remix del corte inicial, “Night of the living dead”. Nos encontramos con letras cargadas de ironía y sarcasmo, rock efectivo, ramalazos punk rock y riffs pesados que ayudan a mantener un ritmo frenético.
Una mezcla de garage, punk rock e indie de los 90 efectiva. Destacar los juegos vocales y la contundencia de “Night of the living dead”, los estribillos demoledores de “Phrases for pulling” y “Song IV”, y esa mecla de garage, western y surf de “Pat Garrett & Billy the kid”. El título de esta última hace referencia a la película del mismo título dirigida por Sam Peckinpah en el 73 y que cuenta con banda sonora de Bob Dylan, quien también actúa, haciendo el personaje de Alias. La banda sonora contiene una de las más grandes composiciones de Dylan, “Knockin’ on Heaven’s Door”.
Son seleccionadas para participar en el festival South by Southwest (SXSW) de Texas, lo que supone una oportunidad realmente importante para dar a conocer su música en el mercado americano. Un festival al que acuden de nuevo en 2016… “Es muy difícil destacar entre más de 500 bandas, pero desde luego haber asistido al festival es algo muy positivo para una carrera. Tener la oportunidad de tocar en SXSW no solo te da visibilidad por el hecho de tocar fuera, si no que te ofrece la experiencia de trabajar en otro país, con otras normas de juego, sin artificios y sin pruebas, donde tu propio sonido es el único arma que tienes para ganarte a un público muy exigente. Además, cada viaje juntas, sea Badajoz o Austin, es una experiencia inolvidable porque no solo nos divertimos si no que aprendemos mucho las unas de las otras. El segundo viaje a EEUU fue mucho más exprimible, ya conocíamos el ambiente y la ciudad, además de que nos obligamos a dormir menos de 5 horas, sin ningún tipo de inconveniente. Tenemos recuerdos muy buenos que esperamos renovar con más giras por otros lugares”.
Deciden iniciar un proceso de crowdfunding para financiar su siguiente trabajo. El proyecto tiene un gran éxito y así sale a la luz su segundo EP: “Ready to Play” (Autoproducido, 2015). Cinco nuevas canciones grabadas en los estudios Nakra (A Coruña) con las que consiguen dar un importante salto cualitativo.
Abren con un homenaje a la película “El Vengador Tóxico” (Lloyd Kaufman / Michael Herz, 1984) con “Melvin (the toxic avenger)”. Un clásico de la serie B (o Z) que cuenta la historia de Melvin, un limpiador de un gimnasio de la pequeña localidad de Tromaville que cae en una cuba radioactiva cuando huye de una pandilla de jóvenes. Las radiaciones lo convierten en un monstruoso mutante con superpoderes, los cuales emplea para liberar del mal a la ciudad.
Shake” es elegido como single, se trata de un corte contundente, con guitarras pesadas y un estribillo demoledor. Un corte que invita al baile para evadirse de los problemas… “When everybody lets you down / and you are very disappointed / you should drink and dance all night / cause all problems are ephemeral / Oh, oh, oh baby! / Oh, oh, oh! / Shake........ your head!”.
Agoraphobia muestran una importante evolución y madurez en su sonido. Salen al ring a aporrear el saco de boxeo con fuerza, decisión y contundencia. Y es que casi no dan lugar al respiro, encontrándonos solo con un medio tiempo como “Moonstruck”, que termina envenenándose.


lunes, 24 de julio de 2017

Artistas da XVIII Feira da Troita

 SHERPA
 AGORAPHOBIA
 FAMILIA CAAMAGNO
 MARCOS PEREIRO
 LAS TORRES DE CIGALES
 LOS DULZAINEROS DEL DUERO
 MAGO ANTÓN
 TUNA DE VETERANOS DA CORUÑA
 A MARISTELA
ORQUESTRA DELUXE

OFICIAL o cartel da XVIII Edición da Feira da Troita

A Feira da Troita de Sobrado acada este ano a súa edición número 18. Os vindeiros 12 e 13 de agosto Sobrado tributaralle unha intensa homenaxe a "Troita á Montañesa", o producto a ensalzar nesta festa.
Teremos concertos en directo, pregón, orquestra, música tradicional galega e tamén de Castela León, tuna, maxia, mostras de artesanía e gastronomía, xogos para nenos, carreira popular e troitas, moitas troitas. Como ves temos os ingredentes necesarios para que disfrutes de Sobrado a fin de semana do 12 e 13 de agosto. 

AGARDÁMOSTE!!!